paniczna defensywa chlorofilu

nagie czerwienie

wykańczane powoli

zostaje szkielet

jego brąz

jak brąz egipskiej mumii –

to już tylko suchy liść

więc może odejść

niepohamowane rozmnażanie –

tysiące żołędzi

miliony nasion

na wietrze

w glebie

w szczelinach skał

a tu już wszyscy raczej gotowi –

gruba kora

cukier w tkankach

pączki w łuskach

tłuste larwy w ziemi

no to zaczynamy

jesień jęczy

i wybiera –

ty umierasz

ty zostajesz

a ciebie już nie ma

Wiersz pochodzi z tomu „Atomy”, Wydawnictwo „Zeszyty Poetyckie, Gniezno 2014.