Któregoś dnia, w styczniu lub w maju wpadłaś do mnie,
całkiem niespodziewanie. O jak wspaniale!
Więc byłaś w Anglii.
Wróciłaś, twoje dziecko, na ekranie telefonu.
Dwa zęby.
wnika i zarasta we mchu, w igliwiu,
z paznokciami z kory,
obsypanymi nasionami, przerośnięty grzybnią
strząsa strzępki brunatne ze spękań, a te
odrastają wciąż zielone, w przestrzeń
malachitową i żywiczną.
усі мої родинні зв’язки тепер телефонні
усі мої родинні зв’язки прослуховуються
їм цікаво, кого я більше люблю, маму чи тата
їм цікаво, на що хворіє моя бабуся, яка каже в слухавку: ой-ой-ой
Patrzę na tego człowieka nieczule.
Opuściłem go, całkiem się tego człowieka wyparłem.
Siedzę na krześle naprzeciwko niego.
nie jest mną. Jest zaledwie przegranym kochankiem.
