WIOSENNE ŚWIATŁO OŚLEPIŁO AMALIĘ. Stała przed stojakiem na rowery między blokami, mrużąc oczy. Nie docierało do niej, że jest już jedenasta godzina, irytowało ją zarówno to, że jest za ciepło ubrana, jak i stwierdzenie, że nie było widać jej roweru. Tam, gdzie powinien się...

Rzuciła jedynie ciche „Cześć!“, zaraz potem wzięła się do pracy i przez cały dzień nie odezwała się ni słowem. Zadawałem sobie pytanie, czy malując ścianę, nie chce przez przypadek zniknąć, bo robiła to w takim skupieniu. Wydawała się prowadzić ze ścianą cichą rozmowę;...

Trzepot skrzydeł jedenastu śnieżnych żurawi niósł się w dal, zaszumiało w powietrzu, łopotanie rozdarło nagle ciszę. Rozległ się odgłos, jakby tysiące wioseł uderzały o powierzchnię jeziora, milczącego od dziesiątków lat. Cienie ptaków padały na lodowce, ośnieżone strome...

Nasz dom przy Grossbeerenstrasse był niebieskoszary. Z wszystkich pozostałych domów odpadał brązowoszary tynk. W budynku od frontu rezydowała policja i drzwi były tak ciężkie, że musiałam się zapierać plecami, żeby je otworzyć. Mieszkaliśmy w oficynie z wąskimi kręconymi...

Opróżniam worek pistacji. Wrzucam łupiny z powrotem. Nerwowo, bez fasonu. Jest mokre, styczniowe popołudnie. Posępna, szkocka prowincja. Okręg przemysłowy, leżący pomiędzy Firth of Tay a Firth of Forth. Siedzę za kierownicą ośmioosobowego busa. Wolałbym inny samochód. Róg...

*** Mój mężczyzna – kot. Dziś na kolację – pieczony karp. A do niego – ryż, który gotuje się jak makaron, odlewając wodę, wtedy zostają długie i trochę szorstkie ziarenka. Bierzemy żółty, rozgotowany ryż – kot uważa, że taki jest najsmaczniejszy. Zanim wrzuci do gotowego ryżu...